محققان می‌گویند مهاجرت در دوران نوجوانی با افزایش خطر روان پریشی مرتبط است

به گزارش مجله خبری نگار، در حالی که تحقیقات قبلا نشان داده بود که مهاجرت ممکن است در افزایش خطر روان پریشی در میان افراد اقلیت‌های قومی نقش داشته باشد، این مطالعه نشان می‌دهد که سن نیز ممکن است عامل مهمی باشد.

با استفاده از داده‌های پنج کشور، محققان سوابق پزشکی حدود ۱۰۰۰ نفر را که به کشور دیگری مهاجرت کرده بودند بررسی کردند و آنها را با شهروندان طبیعی در همان سن مقایسه کردند.

این تیم دریافتند که مهاجرانی که در کودکی یا نوجوانی نقل مکان کرده اند، دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به روان پریشی هستند، یک وضعیت سلامت روان که باعث می‌شود بیماران ارتباط خود را با واقعیت از دست بدهند.

محققان بر این باورند که این اثرات مضر بر سلامت روان ممکن است به دلیل آسیب‌های ناشی از مهاجرت باشد که در زمان‌های محوری توسعه اجتماعی رخ می‌دهد.

بین سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۵، محققان ۹۳۷ مهاجر و ۱۱۹۵ غیر مهاجر را استخدام کردند.

شرکت کنندگان در کشور‌های اروپایی مانند فرانسه، انگلستان، ایتالیا و اسپانیا و همچنین مناطق دیگری مانند شمال و جنوب صحرای آفریقا در آفریقا، خاورمیانه و آمریکا متولد شدند. اکثر مهاجران در بزرگسالی نقل مکان کردند و از هر ۱۰ نفر ۹ نفر سابقه خانوادگی روان پریشی نداشتند.

این تیم دریافتند که "مهاجرت در هر سنی با افزایش خطر روان پریشی همراه است" و "بیشترین افزایش در کسانی که در دوران نوجوانی مهاجرت کرده اند مشهود است. "

به طور کلی، مهاجران ۱۱ تا ۱۷ ساله پس از در نظر گرفتن عواملی مانند نژاد، علائم محرومیت اجتماعی و سابقه روان پریشی والدین، بیشترین احتمال ابتلا به روان پریشی را در بین همه جنسیت‌ها داشتند.

این تیم دریافتند که افزایش خطر روان پریشی در نوجوانان فقط در میان مهاجران سیاه پوست و آفریقای شمالی قابل توجه است.

در حالی که کرکبراید خاطرنشان کرد که تعیین ارتباط دقیق به دلیل اندازه کوچک گروه دوم در مطالعه دشوار است، خطر ابتلا به روان پریشی برای این گروه‌ها در مقایسه با سفیدپوستانی که مهاجرت نکرده اند، حداقل دو تا سه برابر بیشتر بود.

این تجزیه و تحلیل همچنین نشان داد که بزرگسالان آفریقای شمالی، سیاه پوستان در هر سنی و غیر مهاجران با پوست سیاه یا پیشینه قومی مختلط در مقایسه با مهاجران غیر سفیدپوست بیشتر در معرض ابتلا به روان پریشی هستند. چنین افزایشی برای مهاجران سفیدپوست یا آسیایی وجود نداشت.

محققان خاطرنشان کردند که نوجوانان به دلیل عوامل متعددی به ویژه مستعد ابتلا به روان پریشی هستند. به عنوان مثال، آنها گفتند که مهاجران نوجوان بیشتر از بزرگسالان آسیب‌هایی مانند جدایی والدین را تجربه می‌کنند.

نوجوانان بیشتر از کودکان در معرض تجربه رویداد‌های آسیب زا مانند خشونت و وضعیت اجتماعی-اقتصادی ضعیف برای دوره‌های طولانی‌تر هستند.

نوجوانان همچنین ممکن است بیش از کودکان خردسال برای سازگاری با فرهنگ جدید خود، مانند یادگیری زبان یا دوست یابی، تلاش کنند.

علاوه بر این، این گروه خاطرنشان کرد که این گروه به ویژه به دوستان و شبکه‌های اجتماعی متکی است و مهاجرت آن را مختل می‌کند.

از نظر قومیت، اسپانیایی تبار‌ها و سیاه پوستان به دلیل افزایش احتمال آسیب‌هایی مانند تبعیض نژادی، ناامنی غذایی و خشونت پلیس، بیشتر در معرض ابتلا به روان پریشی و سایر اختلالات سلامت روان هستند.

منبع: دیلی میل